Over kleiduifschieten

De Kleiduivenschietvereniging Grensland in Haaksbergen bestaat al vanaf 1961 en is daarmee een van de oudste verenigingen in Nederland waar deze sport wordt bedreven.

Zoals zo vaak het geval was, is Grensland begonnen als een vriendengroepje van jagers die ook buiten het jachtseizoen wel eens wilden schieten. In de loop van de jaren is dat groepje uitgegroeid tot een aanzienlijke vereniging voor kleiduivenschutters, niet meer alleen jagers, die gedurende 8 maanden in het jaar een of twee keer per week bij elkaar komen op de schietbanen in het bosrijke buitengebied van de gemeente Haaksbergen om daar recreatief of in wedstrijdverband te schieten.

Om te kunnen kleiduivenschieten is het niet nodig over een jachtakte te beschikken. Nadat een lid getoond heeft regelmatig serieus deze sport te beoefenen kan hij of zij een zogenaamd verlof verkrijgen tot het voorhanden hebben van wapens en munitie.

Zowel de unieke locatie als de gezellige ambiance van de vereniging straalt van de fotogalerijen elders op deze website.
Belangstellenden en aspirant-leden zijn van harte welkom. Om een afspraak te maken kunt u contact met ons opnemen via de Contact pagina op deze site.

Kleiduivenschieten is voortgekomen uit de jacht, en werd beoefend door de rijkere mensen om buiten het jachtseizoen de schietvaardigheid te behouden. In 1822 komt men al gevallen tegen van kleiduivenschieten in de geschiedenisboeken, welke sport beoefend zou worden door gespecialiseerde schutters met een “excellent oog voor de jacht”. Kleiduivenschieten werd gezien als een extraatje ter afsluiting van de jacht, als oefening, bij het afleggen van het jachtexamen of als onderwerp van een weddenschap.

Ontwikkeling

In de vroegere jaren ging het er echter een stuk minder diervriendelijk aan toe. Aan beide einden van het veld werden manden geplaatst met daarin ettelijke hoeveelheden duiven, en op commando werden deze losgelaten om op die manier hun dood tegemoet te vliegen. In Noord-Amerika is door de beoefening van deze sport de duif op een gegeven ogenblik bijna uitgeroeid.

Toen de duif een beschermde soort werd, hebben de sporters in samenwerking met dierenrechten-organisaties een alternatief ontwikkeld, de voorloper van het kleiduivenschieten (of skeet) zoals we dat nu kennen.

Tijdens de Olympische Zomerspelen van 1900 in Parijs stond het afschieten van levende duiven op het programma. Er werden voor dit onderdeel ongeveer 300 vogels gedood. Na afloop leverde dit veel bloed en veren op. Het onderdeel werd daarom geschrapt en op de Olympische Zomerspelen van 1912 in Stockholm vervangen door kleiduivenschieten.

Er zijn een aantal varianten van kleiduiven schieten, de belangrijkste hoofdgroepen zijn skeet, trap en het zgn. jachtparcours.

Skeet

Skeet is een discipline waarbij de duiven uit twee torens komen.

Trap

Bij trap komt de duif onder allerlei onvoorspelbare hoeken uit een vast punt.

Jachtparcours

Bij het jachtparcours vliegen de duiven volgens zeer veel verschillende trajecten.

Een “kleiduif” is een schotel van geperst composiet van zand en milieuvriendelijke bindmiddelen of volledig van geperste klei. Vroeger werd bitumen gebruikt. Van deze “schotel” bestaan verschillende modellen en deze worden mechanisch weggeworpen, waarna de schutter met een jachtgeweer gevuld met hagelpatronen op deze schijf schiet.

Bij het kleiduivenschieten wordt gebruikgemaakt van patronen met hagelnr. 7 t/m hagelnr. 9. Deze patronen bevatten gemiddeld 300 hagelkorrels met een diameter van 2 tot 2,4 mm.

Bij onze vereniging kunnen de volgende disciplines beoefend worden:

Sporting skeet
Sporting trap
Compac
Jachtparcours